Roman
Couchard

Roman Couchard wil het industriële erfgoed van België in de kijker zetten, in het bijzonder de vervallen of verlaten industriële gebouwen in de Luikse regio. Hij gebruikt de techniek van de heliogravure (ook bekend als korrel-heliogravure), een oud procedé van zeer hoge kwaliteit, maar ook zeer zeldzaam, voor fotografische kunstafdrukken. Als medium voor zijn matrijzen gebruikt hij plastic: een voortijdig afval dat hij omvormt tot een herbruikbaar object om de gebruikelijke perceptie ervan te veranderen. 

Familiegeschiedenis  

“Mijn project ligt me na aan het hart omdat het onlosmakelijk verbonden is met mijn persoonlijke en familiegeschiedenis. Mijn overgrootvader van vaderskant had na de Tweede Wereldoorlog een wolindustrie in de streek van Verviers. Helaas werd zijn magazijn vernietigd en is er geen spoor meer over van zijn tijd in de streek. Toen ik opgroeide, voelde ik een verlangen om meer te weten te komen over deze plek en over het verloren erfgoed van mijn familie. Geconfronteerd met de totale afwezigheid van enig spoor van het gebouw, ben ik begonnen met de productie van gravures van de oude industriële gebouwen in de omgeving, sommige in het proces van afbraak, andere gewoon achtergelaten om te vergaan. Dit project is voor mij een manier om opnieuw contact te leggen met mijn familieverleden en tegelijkertijd het industriële geheugen van mijn regio te bewaren. 

Ik heb onlangs mijn vader verloren, die een onuitputtelijke bron van energie voor me was en een steunpilaar in mijn leven. Hij leerde me dat het leven kostbaar is en dat het essentieel is om je roeping vastberaden na te streven. Geïnspireerd door zijn voorbeeld streef ik ernaar om elk moment te benutten om mijn passie te ontwikkelen en bij te dragen aan iets dat groter is dan mezelf. Zijn nagedachtenis is en blijft een constante drijfveer die me stimuleert om vooruit te gaan, te innoveren en het beste te doen wat ik kan, om zijn herinnering te eren met mijn gravures." 

De trigger 

“Mijn opleiding schilderkunst aan het Saint-Luc Supérieur Luik, waar ik als keuzevak de gravure ontdekte, was een openbaring. De kans om me vanaf het tweede jaar van mijn studies volledig aan deze techniek te wijden, betekende het begin van mijn betrokkenheid bij de wereld van de gravure. Het was in deze stimulerende academische omgeving dat ik me realiseerde dat gravure meer was dan een passie: het was mijn roeping.” 

Het medium 

“Voor mij is de gravure een essentieel expressiemiddel geworden, waarmee ik sterke boodschappen kan overbrengen over onze relatie met het milieu en ons cultureel erfgoed. Het is een roeping die esthetiek, sociaal engagement en het behoud van artistieke knowhow combineert.” 

Ecologisch engagement  

“Door kunststof te gebruiken als medium voor mijn matrijzen, hoop ik om onze gewoonlijke perceptie van dit materiaal te veranderen, door het te transformeren van voortijdig afval in een herbruikbaar voorwerp. Dit werk is bedoeld om deze overblijfselen van de industrie te behouden en een nieuw leven te geven, terwijl het ons uitnodigt om na te denken over het belang van ons industrieel erfgoed en de manier waarop we het waarnemen. De keuze voor plexiglas, een materiaal dat vaak als vergankelijk wordt beschouwd, als medium weerspiegelt mijn engagement voor milieuvriendelijke artistieke praktijken.”