Justine
Cappelle

Met haar kunst wil Justine Cappelle vermijden dat we collectief blind worden. Blind voor het onbekende, blind voor de gevolgen van de alomtegenwoordige technologie, blind omdat we - omwille van commerciële belangen - alleen nog meer van hetzelfde voorgeschoteld krijgen. 

Justine, je hebt een fascinerende kijk op de relatie tussen mens en natuur. Hoe is deze visie ontstaan? 

“Er was ooit een brand in mijn huis. In datzelfde huis kregen we ook af te rekenen met overstroming. Aan het einde van de straat waar dat huis stond, lag een schroothoop van een gesloopte fabriek waarop ik graag speelde. Die elementen zorgden ervoor dat ik al heel jong werd geconfronteerd met vergankelijkheid en het besef van onze kwetsbaarheid. Die ervaring heeft me doen inzien dat wij deel uitmaken van de natuur, en niet andersom. Mijn door de brand zwartgeblakerde barbiepoppen, knutselen met materialen van de schroothoop: de transformatie die materie ondergaat door natuurlijke processen heeft mij altijd al geboeid. Het vormt de kern van mijn artistieke expressie.” 

Je beschrijft je kunst als land art. Wat houdt dat precies in? 

“Land art is voor mij een manier om de relatie tussen mens en natuur te verkennen. Ik werk met de omgeving, gebruik makend van verschillende media, maar voornamelijk documentaires. Met eenvoudige (gevonden) materialen construeer ik een wereld die parallel loopt aan onze alledaagse realiteit. Ik zoek naar situaties waarin het leven op een sciencefiction lijkt, maar pure realiteit is die we niet kunnen zien vanwege onze beperkte zintuigen. Zo wil ik een dialoog aangaan over belangrijke maatschappelijke thema's.” 

Silhouet, jouw eerste lange documentaire, verkent de onzichtbare infrastructuur van technologie. Waarom pak je juist dit onderwerp aan? 

“Silhouet is een visuele dans over de verborgen wereld achter moderne technologieën. De documentaire stelt vragen stellen over controle, over transparantie en impact. Hoe zou het eruit zien als we alles konden zien wat we accepteren? Welke vorm zou het hebben, welke kleuren, welke silhouetten, welke geluiden? Het is belangrijk daarover na te denken om niet blind te worden voor de gevolgen van de acceptatie van technologie.” 

Je noemt je oma als een belangrijke bron van inspiratie. Hoe heeft zij jouw kijk op de wereld beïnvloed? 

“Mijn oma was politiek geëngageerd. Ze heeft zich ingezet voor vrouwenrechten. Dat strijdbare, die veerkracht heeft ze doorgegeven aan mijn moeder en tantes. De wetenschap dat ik deel uitmaak van deze krachtige vrouwen geeft me moed wanneer ik het moeilijk heb. Het doet me geloven dat het nooit te laat is voor verandering. Als mijn werk een sterk gevoel voor rechtvaardigheid en zorgzaamheid uitstraalt, dan schrijf ik dat aan hen toe. Het is een geruststellende gedachte dat hun moed en vastberadenheid door mijn aderen stromen.”   

Wat zijn de grootste uitdagingen die je tegenkomt in je artistieke werk? 

“Het filmproces is lang en duur. Je moet vaak gratis werken, proberen financieel te overleven, terwijl je anderen moet overtuigen van het belang van een project dat nu net werkt rond maatschappelijke onderwerpen die iedereen aanbelangen. “Netflixisering” zorgt ervoor dat programmatoren steeds meer luisteren naar wat de consument wil, terwijl ik juist denk dat we ruimte moet creëren voor zaken die minder of niet gezien willen worden. Ik vind het belangrijk om mensen te verrassen. Hoe vreselijk blind wordt de wereld anders?”  

Wat betekent de Vocatio-beurs voor jou?  

“Financiële steun aanvragen is een lang proces. De beurs van Vocatio stelt me in staat om in afwachting van meer geld belangrijke gebeurtenissen vast te leggen die anders verloren zouden gaan. Het laat mij ook toe om met die gefilmde gebeurtenissen al een korte film te maken. Hierdoor heb ik de zekerheid dat er content beschikbaar is rond de problematiek, zelfs als het niet lukt om nog meer geld te vinden voor de volledige film.”  

Tot slot, wat zijn je toekomstplannen? 

“Mijn hoop is om meer financiële vrijheid te bereiken. Ik droom ervan om onderzoek te doen bij een reizend circus en kunst te integreren in het dagelijks leven. Daarnaast wil ik graag een ruimte creëren waar mensen geïnspireerd kunnen worden om op een nieuwe manier na te denken over hun levensstijl en hoe ze naar de wereld kijken.”