Maëlle
Villani

Wanneer permafrost ontdooit, komt de koolstof die in de bodem zit opgesloten vrij in de vorm van broeikasgassen. Dit leidt tot een wereldwijde temperatuurstijging... Maëlle Villani, een bio-ingenieur, bestudeert de oorzaken en gevolgen van deze dooi om het publiek bewust te maken van het belang en de kwetsbaarheid van deze landschappen. 

1. Zich vragen stellen 

“Permafrost levert een dienst van onschatbare waarde aan het ecosysteem door twee keer zoveel koolstof op te slaan als aanwezig is in de atmosfeer. Het fungeert als een grote koolstofput en helpt de broeikasgassen te controleren die bijdragen aan de opwarming van de aarde. 

Tegelijkertijd zorgt de opwarming van de aarde ervoor dat de permafrost ontdooit, waardoor koolstof vrijkomt die al duizenden jaren is opgeslagen... en de opwarming van de aarde versnelt. Dit wordt voornamelijk bestudeerd in de zomer, wanneer de grond ontdooit, maar er wordt ook een groot deel van de broeikasgassen uitgestoten in de winter, wat vaak over het hoofd wordt gezien omdat er zo weinig onderzoek wordt gedaan naar dit seizoen. 

Ik ben dus des te meer onder de indruk van al deze dynamiek in de winter, wanneer het landschap tot stilstand lijkt te komen door de vriestemperaturen en de dikke laag sneeuw, maar dat is niet zo! Veel processen gaan door in de winter en ik wil ze zo goed mogelijk kwantificeren!” 

2. De kou trotseren  

“Ik moet naar Alaska reizen, naar de Arctische toendra in de winter, wanneer de omstandigheden het zwaarst zijn, om fysieke metingen te doen en watermonsters te nemen van bodems en rivieren.  

De veldomstandigheden vormen een groot obstakel voor mijn onderzoek, niet alleen omwille van de moeilijkheid om stalen te nemen, maar ook vanwege veiligheidskwesties. Daarom bereid ik elke missie van tevoren voor vanuit technisch oogpunt, maar ook door te werken met professionele gidsen in extreme kou.” 

3. Analyseren en sensibiliseren  

“In de laboratoria in België analyseer ik de chemie van deze watermonsters, waarbij ik concentraties opgeloste koolstof en andere elementen meet die me in staat stellen om de bevriezings-en dooiprocessen in deze bodems te traceren. 

Het hoofddoel is om de dynamiek van permafrost tijdens de winter en de impact op de kwetsbaarheid van koolstof te bestuderen. Door de waterstroming in de bodem en de connectiviteit tussen de bodem en rivieren te evalueren, kan ik een schatting maken van de hoeveelheid koolstof die in de winter wordt gemobiliseerd en daardoor mogelijk wordt uitgestoten in de vorm van broeikasgassen. Op deze manier hoop ik het grote publiek bewust te kunnen maken van deze mondiale problemen.”